لحظه ای،ابر...

آنقدر این پایین را رنگ به رنگ و پر زرق و برق کرده ایم،آنقدر اطرافمان را شلوغ و پرهیاهو چیده ایم که برای زمین نخوردن ،مدام باید به زمین و راه جلوی پایمان چشم بدوزیم . یادمان می رود یا اصلاً فرصتی نمییابیم تا سری بالا کنیم ونفسی تازه...
فراموش کرده ایم،که آن بالا،در آن پهنای بی کران آبی هم ،زندگی جریان دارد.آرام و سیّال...
ابرها را می گویم،
عروسان خرامان آسمان...
توجه کرده اید؟چقدر زیبا هستند.مانند نوارهای سپید تور که در نا تمام آبی آسمان گشت می زنند.هر تکه ابر هزار لایه سپید و لطیف ،مدام در حرکت و تغییر.
بی آنکه حضور و حرکتشان را فریاد بزنند،آهسته و نرم پیش می روند.
و همزمان با حرکت ظریف و لطیفشان گاهی این پرهای سپید را پراکنده می کنند و گاه در آغوش میکشند.موج سپید و خاکستریشان با هم و در مسیر هم می رود،اما همزمان لایه هایی جدا می شوند و بعد دوباره تمام آن لایه،لایه های تورمانند را به بغل میگیرند و باز با هم...
با هم می روند اما با تغییر ، با تغییر اما آرام ، آرام اما تأثیر گذار...
نگاه کنید وقتی گرد هم می آیند ، با همین لایه های نازک و بی رنگ چه سایه های سنگین و تأثیرگذاری روی کوه با همه عظمت و ابهتش ، روی زمین با همه یکدستی و سختی اش می اندازند!
وقتی به دنبال هم روان می شوند و ابر روی ابر ، لایه به لایه در برابر طلایی خورشید قدعلم می کنند.پرده میسازند برای روی زرگون آفتاب،چقدر اثرگذار می شوند.
و با همه قدرتشان،آرام و سر به زیرند،غوغا نمی کنند،فریاد نمی زنند...
تنها سازش میکنند،غمگین که میشوند،سیاه و کبود که میشوند،اشک میشوند و می بارند آنقدر می بارند تا همه وجودشان باران شود و دریا ،باران شود و زمین های خشک را،گیاهان را ، پرندگان را ، انسانها و حیوانات را سیراب کند.
و بعد دوباره ، در وجود دریا صیقل میخورند و باز ابر می شوند و باز اشک و باز دریا و...
گاهی غبطه می خورم به ابرها...
کاش لحظه ای ابر می شدم ، لحظه ای  آرام و مواج ، لحظه ای سهل و سایه افکن ، لحظه ای باران...

جبران نوشت:این متن به جبران سیاهی و دلمردگی پست قبل بود.

حیثیت نوشت:این پست رو جهت اعاده حیثیتمان در برابر تلوزیون میلی و آقای فتحی بخونید.

 دلیل چاشنی نوشت:اگر یک دلیل برای دیدن سریالهای بی روح رمضان داشته باشم ،تیتراژ و موسیقی پایان سریال است.تیتراژ جراحت کار ساسان توکلی فارسانی رو دوست دارم و نگاه ظریف و هنرمندانش رو به شیشه ای که ترک میخوره و ما فقط ترکهای روی شیشه رو میبینیم و نه منظره سبز و زیبای پشت پنجره رو. و موسیقی پایانی سریال هم به دل میشینه.به عنوان چاشنی این پست انتخابش کردم.
چاشنی نوشت:راز.آریا عظیمی نژاد