میهمانی در گورستان

خورشید کم کم در حال رنگ باختن است،تمام نورهای سپید باریکش را که از لای در و پنجره سرک کشیده و روی قالی اتاق پهن شده بودند جمع می کند ، منتظر بانگ اذان نشسته تا کامل بساطش را ببندد و برود.
اینجا،روی ملاحفه سپید تخت دراز کشیده ام ، گرسنگی فراموشم شده و تشنه نیستم تنها به انتظار اذانم و پایان روز.تنها اذان،امسال نه آواز افشاری و نه ربنا...
امسال،به برنامه های پیش از افطار هم امیدی نیست.تا همین پارسال پیش از اذان ،حداقل شهرام شکیبا بود یا ماه عسلشان کمی رنگ و لعاب رمضان داشت.
اذان و نماز و افطار. هنوز لقمه افطار از گلو پایین نرفته ، سریالهای پر درد و بی رنگ شروع می شود.اولی از همان ابتدا چهره همه شخصیتها غم زده و در ماتم است و مدام منتظر اتفاق نا خوشایندی هستی که تا پایان ماه سرگرمت کند! دومی هم  شخصیتهای پوسیده و نخ نما شده در کاراکترهای قبلیشان با داستانی که همچنان تقلید از سالهای گذشته است،ردیف کردن فرشته و شیطان و برزخ و دوزخ و بهشت . و باز داستان مرگ،انگار باب شده است که تنها با بازخوانی مرگ مردم  در این ماه هدایت  شوند!
کانال را تغییر میدهم ، شبکه های خبری آن سوی مرز . سیل در پاکستان،بیماریهای عفونی،کودکانی در انتظار مرگ...
کانال را تغییر میدهم،گورهای دسته جمعی آماده،برای متجاوزان احتمالی به مرزهای ایران.ردیف قبرهای کنده شده ،لحظه ای می اندیشم ،این گورهای آماده برای کیست؟برای متجاوزان احتمالی آمریکایی و اسرائیلی یا مردمی که قرار است میان این نزاع فوج،فوج جان بدهند؟؟؟
کانال را تغییر میدهم،سنگسار یک زن و مرد در افغانستان.
تغییر میدهم،بمب گذاری در عراق.
تغییر میدهم،آتش در روسیه و کم شدن صادرات گندم.
خسته می شوم،خسته ام می کند.به سراغ کامپیوتر می آیم و گشتی در این دنیای هزار نقش مجازی.اینجا هم همان داستان است، زنی که ساده میمیرد و فرزند تازه متولد شده اش می ماند،زندانیان،کشته ها ، کمبودها .دنیا هنوز سیاه است...
باز می گردم سراغ جعبه جادو و سریالهای ویژه بی رنگ و آب.همچنان حکایت مرگ است و این بار در شبکه ای دیگر.در حین تماشا،مدام آن قبرهای منتظر در ذهنم قطار می شوند...
قبرهای منتظر...
..............................
می بینی،ای خدا در این جهنم زمین تو هیچ نشانی از میهمانی نیست.
اینجا تنها بوی مرگ می آید و قبرهایی که در انتظارند.
ببین خدای مهمان نوازم ، میهمانانت لب تشنه و گرسنه آب و غذا نیستند.اینجا،در این جهنم سرد ،لبهایمان تشنه کلام حقی است که شنیده نمی شود و دلهایمان حریصانه گرسنه مشتی عدل ...
دلهایمان سرد شده و سنگ ، آب سرد رفع عطش نمی کند ،شاید محبت بی دریغ و گرمت کارساز بیافتد.الهی،اینجا ما ماههاست روزه سکوت گرفته ایم به امید آنکه تو با دستان خود میهمان نوازیمان کنی .به امید آنکه با نجوای تو افطار کنیم.خدایا،دلهایمان سنگ شده،سرد شده،گورستان شده. می ترسم روزی میان این قبرهای کنده شده اطرافم وگورستان قلبم دفن شوم...
خدایا،ای کاش میهمانیت را خصوصی می کردی.من ، تو و قلب سرد و یخبندانم.
خدایا،بیا و جشن رمضانمان را تنها بگیریم ، من تنها میهمان ضیافتت شوم وعقده های سربسته این زمین سیاه را پیش تو باز کنم و تو سفره رحمتت ، کرمت ، لطفت ، عدلت را تا انتهای آسمان برایم بگسترانی.
الهی اینجا گورستان است،اینجا بر زمین،اینجا در قلبم...
بیا و میهمان نوازی کن و مرا از این قبرهای خودساخته بالا بکش.

وبلاگ نوشت: لطفاً بهم بگید که قالب وبلاگ کامل براتون باز میشه یا نه؟
چاشنی نوشت: صد سال دیگه.آریا آرام نژاد