برای درخت فرقی نمی کند این سوی مرز باشد یا آن سو.
درخت به ریشه اش می نازد و برگها و شاخساران رهایش ...
درخت تنها خاک را برای ریشه دواندن میخواهد و آسمان را برای رقصاندن برگهای آزادش.
درخت تنها میخواهد ریشه اش پابرجا باشد و شاخه اش سر به آسمان بساید.
شاید در این قحطی هوای آزادی برگهای سبزش نفسی بکشند...
خبر نوشت : درخت جنگ،عامل تنش در مرز لبنان و اسرائیل+
درخت به ریشه اش می نازد
پاسخحذففکر کنم " انسان " ها هم چیزی بیشتر از این نمی خوان ؛ تأکید می کنم " انسان " ها نه اونایی که از انسانیت فقط اسمی براشون باقی مونده ...
پاسخحذفوقتی به یک درخت فکر می کنم ، وقتی به اصل و وجود یک درخت فکر می کنم، نه یاد تنه ش می افتم و نه یاد برگهاش....
پاسخحذفیاد ریشه ش می افتم
متن تامل برانگیزی بود
ممنون
ازون جايي كه تشنه ي رياضتم ميخوام اينجام كامنت بذارم.ها؟! چته؟!
پاسخحذفاين مالكيت ها هميشه بد آورده.هميشه ميان ميجنگن يجا رو ميكوبن تو نقشه شون كه اين مال ماس.بعدم ولش ميكنن بحال خودش.شمثل خرمشهر.مثل خيلي جاهاي ديگه
زنده می‌ماند به تنفس هوای آزادی و سبزتر می‌شود به بوی صلح، و شاخه‌اش امن می‌شود برای کبوتران سپید.
پاسخحذف----
این همراهی متن و عکس را در وبلاگتان دوست دارم.
---
وبلاگ دیگرم: www.rahnevesht.blogspot.com
یادداشت‌های جاده
کاش همه ریشه ها از نعمت داشت شاخساری رها برخوردار بودند ، همه سبز ها !
پاسخحذفبازهم زیبا بود ازاین وصف درخت
پاسخحذفدرختی که اگر شاخ وبرگش را قطع کنی ریشه اش می ماند ودوباره میروید
درسی از نیلوفر وحشی گرفتم در کویر
بوته سبزی که یکبار در جهان خندیده بود
تکیه گاهی چون به دور خود نداشت
ساقه هایش را بدور خویشتن پیچیده بود
چرا من نمی تونم واسه تو و مطالب قشنگت نظر بذارم
پاسخحذفاین نظر توسط یک سرپرست وبلاگ حذف شد.
پاسخحذفخیلی دوسش داشتم ...
پاسخحذفخیلی ...